• Opublikowano: Śr, 12 Paź 2016,
• Wyświetlono: 3423

Andrzej Sebastyański przeszedł na emeryturę

Wczoraj wieloletni Sekretarz Powiatu Wągrowieckiego Andrzej Sebastyański przeszedł na emeryturę. Funkcję sekretarza pełnił od momentu, kiedy powstały powiaty tj. 6 stycznia 1999 roku.

Były już sekretarz może poszczycić się sporym dorobkiem zawodowym. 10 listopada 1973 r. Andrzej Sebastyański został referentem w dziale technicznym Powiatowego Zarządu Dróg w Wągrowcu podlegającego pod ówczesne Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Pnąc się po kolejnych szczeblach, poprzez referenta w dziale technicznym PZDiU w Wągrowcu, inspektora BHP w Rejonie Dróg Publicznych w Chodzieży i głównego specjalistę ds. zaopatrzenia w Kombinacie PGR w Gołańczy, 1 października 1980 r. objął stanowisko kierownika wydziału Spraw Społeczno-Administracyjnych w Urzędzie Miejskim w Wągrowcu.

Od 28 sierpnia 1990 r. pełnił funkcję kierownika Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Rejonowego w Wągrowcu. W grudniu 1990 roku został kierownikiem Urzędu Rejonowego. Kiedy powstały powiaty, 6 stycznia 1999 roku objął stanowisko Sekretarza Powiatu w Starostwie Powiatowym w Wągrowcu.

Andrzej Sebastyański urodził się 10 października 1950 r. w Gorzowie Wielkopolskim. Ukończył Akademię Rolniczo–Techniczną w Olsztynie oraz studia podyplomowe z prawa administracyjnego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Do Wągrowca przeprowadził się w październiku 1973 r. Andrzej Sebastyański był bramkarzem w Międzyzakładowym Klubie Sportowym Nielba. W roku 1974 po raz pierwszy w historii Nielba Wągrowiec awansowała do II ligi, był to ogromny sukces, a na bramce stał wtedy Andrzej Sebastyański. W tym samym roku został powołany do reprezentacji Polski i grał w Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej Federacji Kolejarz w Przemyślu. Jako czynny zawodnik w Nielbie Wągrowiec działał do połowy lat 80–tych.

Po zakończeniu kariery szczypiornisty rozpoczął pracę trenerską, został również wiceprezesem ds. sportu wągrowieckiej Nielby. Tę funkcję pełnił do 1994 r. Rozstanie ze sportem stało się konieczne, ponieważ działalność na tej płaszczyźnie za bardzo kolidowała z zajmowanymi stanowiskami urzędniczymi.